Wie herinnert zich zijn eerste stage niet. De kans die je kreeg om betaald, onderbetaald of gratis te kunnen werken. Je eerste werkervaring opdoen. Later blijkt vaak dat dit van onschatbare waarde is geweest. Wennen aan het werkzame arbeidsleven: reizen, omgaan met collega’s, lunchgewoontes, overwerken, overleggen, projecten, zelfstandig plannen of überhaupt een werkgever hebben. Zo enthousiast als wij bij Orcado zijn in ons werk, zo willen wij dat ook uitdragen en delen. Onze nieuwsgierigheid, onze motivatie, ons doorzettingsvermogen en de bekende ‘Pizza en Cola’ mentaliteit hebben ons gebracht tot ICT’ers in hart en nieren. Wat is nu leuker om deze kennis over te dragen en te delen met de nieuwe generaties? Dit kan bijvoorbeeld in de vorm van een stage. De stages zijn er in allerlei verschijningsvormen. Voor middelbare scholieren is dit bijvoorbeeld: het Arbeids Ervarings/Ervarend Leren (AEL), een Beroepsoriënterende stage of een Snuffel-stage. Voor het beroepsonderwijs is dit bijvoorbeeld: een Werkervaringstraject, Beroepspraktijkvorming of een Beroepsgerichte stage. En als je eenmaal jong professional bent kan je bijvoorbeeld als ICT-trainee ervaring opdoen.
Inmiddels zijn er in de loop der jaren meerdere jonge mensen langsgekomen bij Orcado. Veelal uit de persoonlijke kring die naar aanleiding van hun zoektocht naar wat zij later willen gaan studeren tijdens een verjaardag de veelgestelde vraag stellen: “Zeg, jij zit toch in de IT?” En “Kan ik een keer bij jullie komen kijken?” En dat kan!
Bij Orcado kan ervaring in de ICT opgedaan worden met zowel hardware als software. Gestart wordt met het betere denkwerk: is er behoefte aan het oplossen van een bepaald probleem waar ICT bij nodig is, kan er een ‘Proof of Concept’ bedacht worden om mee aan de slag te gaan. Het idee wordt geanalyseerd en opgedeeld in kleine stapjes die verwezenlijkt kunnen worden. De termen: Scrum, Controlled Agile, Lean, Waterval en Testen komen dan ook ter sprake. Een keuze uit een ontwikkelplatform en database moet gemaakt worden. Op welk ‘Operating System’ moet de software draaien en met welk apparaat wordt er gewerkt. Vanuit Orado wordt de stagiair of snuffelaar begeleidt in het volgen van een logisch traject, wat lijkt op: ‘hoe het er in de echte wereld aan toe gaat’.
Zo kwam een aantal maanden geleden de vraag van Jaro, 4 VWO leerling, 15 jaar, of hij stage/AEL project zou kunnen doen bij Orcado. Daar maken wij tijd voor! Collega Manfred en ik hebben een programma in elkaar gezet om een nieuws- en leergierig brein een kleine week bezig te houden. Hij kreeg een eigen stoel en bureau om achter te werken, vragen stellen mocht, en zijn eigen inbreng en assertiviteit werden zeer gewaardeerd. Om zijn Stage-AEL-project naar tevredenheid te kunnen realiseren was alleen meekijken geen optie. Ik wilde de stagiair uitdagen om met een Raspberry Pi en een Pi-camera aan de slag te gaan. De nodige hardware was van tevoren reeds aangeschaft en op het internet kon hij software en installatie instructies vinden. Op de 1e ochtend kon de Raspberry Pi stap voor stap in elkaar gezet worden. Vervolgens werd de micro‑sd kaart voorzien van de software. Om 12:00 uur werd er, zoals gebruikelijk bij Orcado, en door menig bezoeker van ons kantoor herkenbaar, gezamenlijk geluncht. Daarop volgend werd er met de collega’s een wandeling gemaakt. Aan het einde van de dag was het Jaro bijna gelukt om met de Pi-camera foto’s te maken. Een functioneel werkend product zou het leukste eindresultaat zijn maar vaak lukt dat niet meteen. Gelukkig maar, want met ‘vallen en opstaan’ leer je veel meer. De volgende stagedagen verliepen voorspoedig en uiteindelijk kon de Pi-camera foto’s maken!
Vanuit school waren er vragenlijsten en enquêtes, over onder andere het werk, onze motivatie en onze werkgever, die ingevuld moesten worden. De gestelde vragen hebben wij geprobeerd te beantwoorden om een zo compleet mogelijk beeld te geven van werken in de IT. En andersom was onze indruk ook heel positief. De feedback van Jaro zelf was ook positief, met name over het opgestelde programma en de SCRUM verhalen uit de praktijk. Want ook werkervaring uit tweede hand is leerzaam.
Ik had Jaro ook nog graag aan een tweede werkervaringsproject laten werken. Een moeilijkere uitdaging zou zijn geweest om aan de slag te gaan met een Ruuvi-gadget. Dit apparaatje kan temperatuur, luchtvochtigheid en beweging meten. Deze metingen zouden dan via de Cloud zichtbaar gemaakt kunnen worden. Een nog moeilijkere opdracht zou het werken met een ESP-32 zijn geweest. Hiermee kan een MESH omgeving gemaakt worden, een MESH omgeving net zoals het recentelijk Starlink project, waar 12000 satellieten hoog boven de aarde hangen, en een netwerk gaan vormen voor satellietbreedband internet.
Elke aankomende stagiair die dit gelezen heeft en geïnteresseerd is in een stageplek, is bij ons van harte welkom!
Het lot van Mestreech is in uw handen!Jaarlijks gaan we met de collega’s van Orcado een weekendje weg. We genieten dan van elkaars gezelligheid onder het genot van heerlijk eten en gezellige drankjes. Om jullie inzicht te geven in dit leuke weekend dit keer een blog over het meest recente Orcado weekend. Bij aankomst in Maastricht hebben we ons vrijdagavond laten verrassen met een diner van Mestreechs Zoervleis, een traditioneel lokaal stoofgerecht. Voor het dessert hebben we genoten van een heerlijke Limburgse vlaai (of eigenlijk moeten we daar vla zeggen). De volgende ochtend moesten we vroeg weer op voor een dag vol activiteiten.
Daar stonden we dan op zaterdagochtend bij de Kazematten van Maastricht. Een historisch 14 kilometer lang verdedigingsstelsel onder de stad Maastricht, de gangen werden gebruikt om tijdens een belegering van de stad, de vijand ondergronds te benaderen en onschadelijk te maken. Vandaag hadden we een ondergrondse missie. In spelvorm kwam het verleden tot leven en werden we allemaal tot geheim agent benoemd. Nadat we in vier teams waren verdeeld gingen we de missies uitvoeren met als doel Maastricht te behoeden voor de vijand. We volgden het Maastrichtse gangenstelsel door drie verschillende oorlogen heen en laten we het zo zeggen…het is maar goed dat we meer verstand hebben van IT!
Na onze ondergrondse missie was de laatste rendez-vous in een kroegje in de buurt voor een verwarmende koffie en oorlogsverhalen. Van daaruit zijn we doorgelopen naar de Bisschopsmolen. De Bisschopsmolen ligt in een historisch pand in het Jekerkwartier in hartje Maastricht. Behalve de bakkerij, vind je hier ook de gelagkamer waar we van een boerenlunch hebben genoten bestaand uit producten van de regio: speltbrood, appelsap, mosterd, kaas en allerlei vleeswaren. De molen dankt haar naam aan de watermolen – de oudste werkende molen in zijn soort in Nederland – die wordt aangedreven door de rivier de Jeker en ooit door de eigenaar verpand is geworden aan de Bisschop van Luik. Naast het graan wat de molen nu nog dorst voor de bakkerij werd hier vroeger ook het graan gedorst voor de bierbrouwerijen in Maastricht. Gids Hubert haalde ons bij de molen op en nam ons vervolgens mee, langs mooie plekjes in de stad, naar Bierbrouwerij Bosch. Brouwerij Bosch is de laatste complete stadsbrouwerij. Als industrieel erfgoed is het complex uniek voor Nederland. Het is volledig intact met mouterij, brouwerij en brouwerswoning. De 5 etages tellende mouterij, de brouwinstallaties en de brouwerswoning hebben ons een goed beeld gegeven hoe een eeuw geleden bier werd gebrouwen en hoe de “Grand Chique de Maestricht” woonde. Ter afsluiting mochten we in de gelagkamer twee ambachtelijke bieren proeven die speciaal voor deze brouwerij worden gebrouwen. Hubert, bedankt!
’s Avonds hebben we ons goddelijk laten verwennen bij Talentino in het voormalig Ursulinenklooster, een pittoresk, authentiek en gezellige locatie in hartje Maastricht. Talentino is een bijzondere plek met bijzondere mensen. Zij hebben ons heel goed verzorgd en hebben heerlijk eten geserveerd. Daarna hebben we ons in de stad vermaakt met een dansje en een drankje tot in de kleine uurtjes. Totdat…..whoop-whoop! Op zondag werden we allen ruw uit onze (korte of lange) slaap gewekt. Waarom? Omdat om 6:10 uur het brandalarm af ging! Daar stonden we dan met z’n allen op de gang, de trap of beneden in een verzameling van bijeengeraapte dag-of nachtkleding. Gelukkig bleek het loos alarm én toch wel een goede oefening voor een bedrijf met een hoog gemiddelde aan BHV-ers. Niet iedereen reageert op dezelfde wijze….maar dat is een verhaal voor een ander blog. Disclaimer: er zijn geen brandalarmen mishandeld voor dit artikel.
Rond 10 uur zaten de meeste van ons toch nog aan het ontbijt en werd de laatste dag op diverse wijze doorgebracht. De één ging naar het museum, de ander skiën in Snowworld Landgraaf. Ook een rondje (winkelen) door de stad was een populaire keuze. Om daarna met de trein / auto weer terug naar huis te keren. Waarbij de meesten toch de voorkeur hebben gegeven aan de trein. Goed om te horen dat we zo groen bezig zijn bij Orcado!
Al met al was het een geslaagd weekend. Ik kijk al weer uit naar de volgende!
Gaan we nog zingen?
Bij Orcado vinden we een goede balans tussen werken en andere leuke dingen doen belangrijk. Herinnert u zich deze nog-nog-nog…? https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:6418116598636298240
De lezer die in de laatste zin de Veronica jingle van weleer herkent zal gelijk de link maken met muziek. Als IT bedrijf van bijna 20 jaar is muziek niet bepaald een core-business voor Orcado. Tóch doen we er verrassend veel mee. Zo wordt de zin: ”Gaan we nog zingen?” regelmatig geroepen na de maandelijkse meetings. Er staat een piano op kantoor en soms komt er weleens een gitaar uit een kofferbak tevoorschijn. Of een viool. Een basgitaar. Of een cajon* of twee.
Zo hebben wij laatst tijdens een meeting een college gekregen over en met muziek, wat voor veel herkenning zorgde. Geheugen, analytisch vermogen, wiskundig vermogen– met muziek maken en luisteren gebruik je die dus ook, zo bleek uit de praktijkoefeningen. Ik vond het nog best lastig om de verschillende maatsoorten te ontdekken in voor mij best bekende liedjes. Geïnteresseerd in de praktijkoefeningen? Laat het mij weten!
Ook hebben we als buitenschoolse activiteit een keer zangles gekregen van een professionele zanglerares. Stukje theorie, beetje anatomie, stemoefeningen en daarna zingen! Het was leuk en leerzaam en gelukkig hebben we meer verstand van IT…
En… een aantal collega’s maakt ook buiten werktijd muziek. Klassiek, in een bandje, zangles –we hebben van alles in huis. Maar het zingen na een meeting is gewoon voor de gezelligheid! Het maakt niet uit óf je kunt zingen; het maakt niet uit wát we zingen…gezamenlijk iets anders doen dan je overdag beroepsmatig doet is goed voor de sfeer, voor het ontspannen en voor het thuisgevoel.
*https://nl.wikipedia.org/wiki/Caj%C3%B3n
IT is mensenwerkBlockchain, kunstmatige intelligentie, augmented reality, agile ontwikkelen, performanceverbetering en serverparken. Zoals de afkorting die onze branche beschrijft al aangeeft, gaat het in de IT om informatie en technologie. Toen 20 jaar geleden de plannen voor Orcado ontstonden, was dat niet anders. Er speelden toen weliswaar andere thema’s (het millenniumprobleem en de aanstaande introductie van de Euro) maar de focus van IT-bedrijven was ook toen gericht op ‘wat’ en ‘hoe’. En, oh ja, iemand moest dat project of die opdracht even uitvoeren.
Wij wilden dat anders doen. Al die (terechte) aandacht voor technologie en inhoud gaan namelijk voorbij aan datgene dat wij bij Orcado het belangrijkste vonden en vinden in de IT en dus ons bedrijf: de mensen die het werk doen.
Daarin is in bijna 20 jaar niets veranderd: nog steeds zijn we ervan overtuigd dat de mensen die in de IT werken dé factor zijn die het verschil maken tussen succes of mislukking, tussen een tevreden of een ontevreden klant. Daarbij gaat het niet alleen om vakmanschap, kennis of ervaring maar zeker ook om samenwerking, plezier, toewijding en betrokkenheid.
Om die reden is er bij Orcado altijd veel aandacht is geweest voor de mens in de IT. Eerst de medewerker en de klant, daarna pas de techniek. Dus niet op zoek naar ‘een’ projectleider, scrum master of ontwikkelaar, maar inzetten van die persoon die het beste past op deze specifieke opdracht. Zowel qua kennis als qua persoonlijkheid. We kijken naar ‘wat’ en ‘hoe’ maar tevens naar ‘wie’.
Dat is overigens helemaal geen soft verhaal, maar een harde, zakelijke benadering. Persoonlijke eigenschappen en het welbevinden van een medewerker bepalen naast zijn* kennis en ervaring hoe hij het best tot zijn recht komt en optimaal kan presteren. Dat is in het voordeel van de medewerker, de klant en uiteindelijk Orcado. We willen succesvol zijn.
Vanaf het begin is Orcado een team, bijna een familie. Dat klinkt misschien wat klef maar het is gewoon fijn om je gesteund te weten door collega’s waar je terecht kunt met vragen en die je helpen bij het oplossen van de uitdagingen waarvoor we elke dag staan bij een detacheringsopdracht, een project of een adviestraject. Het is vooral productief. We weten wat we aan elkaar hebben. Die persoonlijke manier van met elkaar om gaan passen we ook toe bij onze klantbenadering: betrokken en met aandacht. We proberen ons zo goed mogelijk in te leven en te doen wat nodig is. Ook als dat niet altijd is wat letterlijk wordt gevraagd.
Wat wel veranderd is de afgelopen 20 jaar, is de omvang van Orcado. Die groei is overigens nooit een doel op zich geweest, maar een organisch proces. Via via kwamen nieuwe collega’s die een versterking waren voor de organisatie. Mensen die bij de club passen. Door niet alleen te focussen op de inhoudelijke kwaliteiten, maar tevens op persoonlijkheid is het verloop binnen Orcado zeer klein geweest. Meerdere medewerkers werken inmiddels meer dan 10 jaar bij ons en het 20-jarig dienstverband gloort zelfs al voor een enkeling. Daar zijn we heel erg trots op. De nieuwe collega’s die niet via het eigen netwerk kwamen maar via Procam (zie de blog van collega Sjaak) werden via dezelfde methode geselecteerd: vakbekwaam, met veel potentie en ambitieus, maar ook: persoonlijkheden die bij het team passen.
Dat wil niet zeggen dat iedereen bij ons hetzelfde is. Zeker niet. Er is juist een grote diversiteit in leeftijd en achtergrond; mannen en gelukkig relatief veel vrouwen, twintigers, dertigers, veertigers en vijftigers, alleenstaanden, getrouwden, collega’s met jonge kinderen, oudere kinderen of geen kinderen. Wat voor iedereen binnen Orcado geldt en wat ons bindt is het met plezier samen willen werken aan kwalitatief hoogstaande oplossingen.
We horen vaak van klanten dat wij als verlengstuk van de interne organisatie worden gezien. Dat we begrijpen waar het écht om gaat. Uiteindelijk is dat waar we het al bijna 20 jaar voor doen: met veel plezier toegevoegde waarde leveren aan onze klanten en trots kunnen zijn op ons werk. Wat de inhoud of de technologie ook is.
* Orcado is trots op al onze vrouwelijke collega’s. Vrouwen zijn helaas nog steeds een minderheid in de IT, zeker in de meer technische onderdelen van onze branche. Overal waarover ‘hij’ of ‘zijn’ wordt gesproken mag daarom tevens ‘zij’ of ‘haar’ gelezen worden
Ik heb iemand aangereden maar ik weet niet precies wie!“Ik heb iemand aangereden maar ik weet niet precies wie!” In de categorie: dingen die je niet vaak hoort op kantoor en dan zeker niet uit de mond van één van je directeuren.
Maar bij Orcado kan dat prima! Bij Orcado hebben we traditioneel altijd twee soorten uitjes per jaar, 1x met partner en 1x alleen personeel. Het is altijd leuk om de partners van je collega’s te zien omdat deze vaak voorbij komen in hun verhalen én om gezamenlijk even net iets anders te doen dan duelleren, infiltreren, optimaliseren, decoderen en consistent zijn. Wát er wordt gedaan op de uitjes wordt heel democratisch besloten tijdens de maandelijkse Orcado meeting. En vervolgens, en dat is ook des Orcado’s, gaan we het helemaal anders doen.
Voor het uitje-met-partner zijn we uiteindelijk uitgekomen op activiteiten op één van ’s Neerlands stranden en aansluitend een barbecue-maaltijd bij één van de strandtenten. Zo’n uitje wordt altijd ruim van tevoren ingepland. Althans qua datum. Het is vaak niet zo makkelijk om met meer dan 20 collega’s én partners een datum te vinden waarop iedereen aanwezig kan zijn en kinderen bij oppas-adresjes kunnen worden ondergebracht. Daarna komt mondjesmaat informatie door over locatie, activiteiten, dresscode…
De datum was dan ook maanden van tevoren bekend en toen begon de voorpret. Of voorangst, afhankelijk van de activiteiten en de individuele comfortzones. Nadat bekend werd dat de activiteit bestond uit blokarten ontstonden vervolgens ook hartstochtelijke discussies aan de lunch-tafel over halve wind, aan de wind, voor de wind…En uiteraard (we zijn nu eenmaal een Nederlands bedrijf) over het weer! Wat voor weer zou het zijn…teveel wind is eng, te weinig wind is saai, zon is korte-broek-en-slippers weer, regen betekent een regenjas mee…
En toen was het 10 juni en arriveerden de Orcado medewerk(st)ers met of zonder hun partner bij Strand Paviljoen Beach Inn (IJmuiderslag) waar wij onder begeleiding van Seaside Sports los konden op het strand. En dat was leuk! Of zoals de echtgenote van een collega zei: “Ik vond het een beetje eng maar toen ik eenmaal snelheid kreeg, werd ik bloedfanatiek!” Kijk, zo mogen we het graag horen.
Na eindeloze 8-jes te hebben gereden, vast te hebben gezeten in de rulle stukjes, aangereden te worden, anderen aangereden te hebben en omgekiept te zijn, werden de laatste die-hards na twee uur pret van de karts afgesommeerd en naar het strandpaviljoen gestuurd.
Want daar was inmiddels de zon heerlijk op de loungebanken en het voor ons gereserveerde terras neergestreken en kon onder genot van wijn, bier of een kop thee de adrenaline worden weggekletst. Ondertussen werd door de grillmaster van Strand Paviljoen Beach Inn een fantastisch barbecue buffet klaargemaakt, inclusief vegetarische opties. Het was allemaal even lekker. Koffie, thee en een toetje van fruit en slagroom volgden terwijl een aantal van ons nog met de frisbee het strand onveilig ging maken. En rond een uur of 8 wandelden we weer de duinen in op weg naar de auto. Zoals menig spannend jongensboek eindigt: moe maar voldaan.
PS Het lijdend voorwerp van de aanrijding heeft zich niet gemeld dus dat blijft een mysterie…
Crafts for adultsEen paar maanden geleden ben ik door Rightbrains gevraagd om mijn verhaal te schrijven, over wie ik ben en waarom ik in de IT werk, en vooral waarom dat heel erg leuk is! Een groot deel hiervan is natuurlijk dat ik bij Orcado werk ;), maar de rest van het verhaal kan je hieronder lezen.
(meer…) Praten voor eigen IT-parochieIT is gaaf! Of cool! Of vet! Het ligt er vooral aan hoelang je reeds werkzaam bent in de IT. Want het zijn met name de IT-ers zelf die dat vinden van IT. Prachtige producten voortgekomen door IT, zijn nauwelijks gelinkt aan IT. Als ik mijn pubers uitleg dat alles van Apple en alles op de Apple IT is, kijken zij mij aandoenlijk aan en hoor ik ze denken “papa toch, we weten dat jij je werk leuk vindt, maar val ons er toch niet lastig mee”. Ja natuurlijk, het zijn pubers en ik ben hun oude vader, dus ik kan het hen niet kwalijk nemen. Doe ik ook niet, hoewel een beetje erkenning en waardering toch wel op zijn plaats is. Alleen al om het feit dat hun Apple-tjes betaald worden door mijn werk in de IT.
Wat zorgelijker is, het zijn niet alleen mijn pubers. Vrienden, kennissen (vooral de vage), mijn partner, niet-IT-collega’s, eenieder die ik vertel dat ik ‘in de IT’ zit, overladen mij graag met hun computerverhalen. Of vragen direct of ik de PC kan fixen (vast herkenbaar). Allemaal hebben zij wel één of meerdere voorbeelden van falende IT. Een niet werkende app. Een tergend langzame website. Een afgehandelde maar daarmee niet opgeloste call of ticket. Zijn het niet-uit-hun-eigen-leven-gegrepen verhalen, dan zijn het wel het de herkenbare, zich herhalende en daarmee ook treurige voorbeelden die zij oplepelen uit de krant (op hun wel werkende iPad) of van het (TV-)scherm (uitzending gemist).
Kortom, als ik het mag samenvatten is IT niet sexy. En dat is positief verwoord. (Tussen de IT-ers onder ons, wij hebben het ook wel ontzettend complex gemaakt.)
Hebben zij, eenieder die niet IT is en er wel mee werkt (wie tegenwoordig niet?), een punt? Jazeker. IT is niet meer weg te slaan uit het dagelijkse leven. IT is overal, altijd, alomvattend en moet werken want we rekenen erop. Terecht! Dus zorg dat het werkt én helpt.
In mijn komende blogs wil ik onderzoeken waarom IT niet sexy is (en of dat wel/niet belangrijk is). En van groter importantie, wat ik als IT-er en de IT-industrie met al haar dienstverleners kunnen bijdragen aan betere IT. Want terugkomend op mijn eerste statement, pratend voor mijn eigen parochie, IT is gaaf, cool én vet. Een turbulente bedrijfstak om in te werken, wetende dat elke IT-er een bijdrage kan leveren aan het leven van mijn of hun pubers, vrienden, (vage) kennissen en niet-IT collega’s. Het doel dat ik nastreef in mijn werk, met deze blog.
Bij deze wil ik u, de lezer, vragen om mij te voorzien van voorbeelden waar IT (deels) niet slaagt. Of het nu gaat om niet werkende IT (van anderen natuurlijk), uitloop van projecten, anekdotische voorbeelden van miscommunicatie met collega’s van de IT-afdeling. Ik ben geïnteresseerd in anonieme én typerende voorbeelden waarbij naam en rugnummer achterwege mogen blijven (zo zal ik er ook mee omgaan). Voorbeelden mogen zeker worden vergezeld van eigen inzichten en aanbevelingen en indien mogelijk met een beetje humor opgediend! Wat dan ook, stuur het mij toe.
Tot slot, ik praat niet alleen voor de IT-parochie, ik praat ook voor een andere parochie, Orcado mijn werkgever. Dat betekent dat ik op voorhand gekleurd ben in mijn mening over IT en mijn opvatting hoe daar mee om te gaan. Of het nu gaat om gebruik van techniek, toegepaste frameworks, gehanteerde projectmethoden, de ingerichte besluitvorming (aka de governance), et cetera. Ik heb er een eigen kijk op. Edoch, nu nog niet gedeeld (dat komt), mijn mening is niet van beton, integendeel, dus door u beïnvloedbaar.
Ik kijk uit naar uw reactie!
Profiel: Peter van Tilborg is inmiddels 20 jaar werkzaam in de IT-industrie. Ooit begonnen als programmeur (jazeker met de poten in de modder zoals elke manager dat placht te zeggen), is hij nu vooral werkzaam als IT-of-digitale-architect (meewerkend voorman mag ook), en is daarmee iemand die het IT-speelveld overziet. Hij praat met en luistert vooral ‘functioneel’ naar de business, en weet dit om te zetten in ‘enen-en-nullen’ voor én met de techneut. Het detail schuwt hij niet. IT vat hij in traditionele zin op, namelijk dat IT de business ondersteunt en daarmee de mens. Traditioneel is niet op te vatten als conservatief, niet creatief, zonder lef en geen can-do mentaliteit. Wel kan het worden gezien als minder pretentieus en overschattend, want IT is veel belovend, regelmatig te veel belovend. Humor kan hem niet worden ontzegd. Avontuur zoekt hij op en stoot regelmatig zijn neus. Bescheiden doch niet stilletjes tracht hij het verschil in positieve zin te maken.
Hier komt de sidebar